Seite - 245 - in Lateinisch-Deutsches und Deutsch-Lateinisches Schul-Wörterbuch - Lateinisch-Deutscher Theil
Bild der Seite - 245 -
Text der Seite - 245 -
Duellator
alt ich ton bier ging, gierten a) = »orber,
früher, unb im ©tgciifafee jut ©egenroart =
feiern frorber. b) = febon: mane d.
Duellätor, Duellicus, Duelltun Opoet.)
urfprünglicbe Sinnen für Bellator, Bellicus, Bel-
luru, «reiche man febe.
Duilius, ii. 9}ame eine« römifefttn ®efcr)leif)M,
oiiä ttH'Idjcm Cüjus D., ber 261 B. Ghr. bie
CSarthager JUI <See überroant, am ttefannteften
ifl.
Duim etc., SBcrflaff. für Dem etc. »on Do.
Dulce, adv. [eigtl. neutr. te« adj. dulcis]
(ipoct.) = Duloiter.
Dulcedo, inis, f. [dulcis] 1) tie <Sü£ig =
feit, vini. 2) trop. tie Sitblidjfeit. Sin«
nehmlicfjfeit, ter Siebrtij, tic reijente unb
finnebmente 53cfcbaffcnhcit: d. honoris et pecu-
niae, anioris; d. plebejos creandi.
Dulcesco, — — 3. [dulcis] füfi wer»
teil, u va.
Dulcicülus, adj. demiimt. ron dulcis.
*DulcIfer, era, eruni, adj. [dulcis-fero]
flff.) i£ü&igfeii cntbaltenb.
i d i Duoetvicesimani 245
g
Dulcis, e, a ), mt comp. u. sup. 1) füf,
angenehm oon ©efebmaef (ogl. suavis), inel, po-
mum, uva, sapor; aqua d. füjieS SBaffer; subst.
dulce ctroa« ©üjiej. 2) trop. A) angenehm,
lieblich, reigenb (eä bejeiimet tat fubjeetice
SEohlgefallen an ein:r Sacte, t>gl. amoenus u.
tergl.): d. Carmen, orator, nomen libertatis;
d. fortuna (tSoer.) jünflig. B) ton SBcrtjaltiüffen
ker Siebe oter 3tcuntf(f)aft, lieb, treuer, ooer
HebeDolI, ftcuntlicb, j i r t lü : d. aniicus,
liberi dd.; oft in tcr SInrett, dulcissime fra-
ter, dulce decus meum.
Dulciter, adv. mit comp. u. sup. [Dulcis]
fi'iS, angenebm, lieblid).
Dulcltüdo, inis,/. [dulcis] (feiten, jirci«
felfi.) = diilcedo.
Dulgibini, örum, m. pl. germanifc^c
a?ölfcvfehaft an tcr SEBcfer.
*Düliee, adv. [dovUx&g] (Pl.) nac$ 3Irt
eines Sfl.ircn.
Düllehium, ii, n. oter -ia, ae, /. [Jov-
XiXtoy] 3nfcl, fittöfili* uon 3thaca, jum Sii'idje
tc« Ulsffeä gehörig. SJaoon -lichius, adj.
Dum, I. conjunet. l) fern jn'ei glcicfcjeitigcn
^anMungen, rcäbrcnt oter (roenn ter begriff
einer Sciunlaifimg fjinäufömmt) intern: b,äufig
mit tem -^räfens (duru Iiaec geruntur, Cae-
sari nunciatuui est), aber aueb mit feilt $erf.
unt 3mi>evf- Cft fann e8 turdj fo lange all
übtrfc&t lDCrten: hoc feci d. licuit; milites
quievere d. urbis vires inspicerent (tie ÜJbjidit
rcirt tatmef) bejficbnet); oft ijt ter begriff „fo
lange" noch, bef. tutd; tanidiu, tantisper, tan-
tum, modo auSgctrücft; tuMin-Uni ficht ei im
©egenfafe JU postea, deinde, nunc. 2) oon
jroci auf cinantet folgenten ^antlungen, bi«,
fo lange biä: ea mansit in condicione d.
judices rejeeti sunt (blcfje Singabc tc8 3C'I=
Vuiicte«, bi« ju njeldjem); sie opus omne con-
texitur, d. justa muri altitudo expleatur (wo
jugleicb tie äbfiebt unb tic Ieitcute aSorftcllung
angegeben ifl)j exspecto d. ille venit bi« er
femmt, d. ille veniat taf er fommen möge. 3)
als SüetingungSpartifd, roenn nur, roofern
nur, nur taf; oderint d. uietuant; d. ob rem (sit) rKiin e« nur SBortbcil bringt; e« ttirt
»erftdrft tureb, modo (durumodo), biärocilen
toirt noif) tarnen biiijugefügt; dum — ne, dum-
modo ne reenn nur niebt, nur taf niebt. II.
adv. enflitifcf) anteten äBortcn angehängt: 1)
nondum nod) nicht, vixdum (aiim npif», nihil-
dum noch Sfticbt«. 2) (Gonterf.) rcrfiirfenb bei
3mpcratiren unt 3nterjtetionen: agedum rooblan
tenn! agitedum! tacedum fetweige toeb! ce- _
dodum gieb toeb, irr! ehodum b^öre toeb! ades-
dum fei ot. bleibe tod).
Dümetum, i, n. [dumus] ein mit torni=
gern ©eftrüppe bewachfener Ott, tat Dorn«
gebüfeb, tie üiornbecfc; trop. dd. Stoicorum
Spi^fiiitigfeiten, febroierige Untcrfucbungcn.
Dum-mödo, conjunet., fiebe dum.
Dümösus, adj. [dumusl (iioet. u. Spät.)
mit tomigem ©eftrüppe benvicbfen.
Dumtaxat ob. Duntaxat, adv. 1) nur,
blofi, le Hg lieb, (nie im söe jug auf ein SSerbum):
potestatem habere d. annuam; peditatu d.
proeul ad speciem utitur. 2) roenigfttnJ,
jum minbeften: expeetari te video d. ad
Is'onas Majas; in jure civili d. ad hoc in-
strueti sumus. 3) inforoeit, infofern: hoc
recte d.
Dümus, i, m. ein nieberer, bid)t »erroadjfener
unt bovnigcr Straud), ter £otnftrauc6,, ba»
©eftrüpp (ogl. vepres, sentis).
*Dünämis, is, /. [latinifirte gorm tc« gt.
fvvauif] (Pl.) tie üftenge, -Diaffe (reinlat. vis).
Duo, ae, o, adj. num. card. jroci.
Duö-decies [duodeeim] adv. num. jifölf«
mal.
Duödecim [duo-decem] adj'. num. card.
jroölf.
Duödeeimus, adj. num. ord. [duödecim]
tcr jirölftc.
Duödeni, ae, a, adj. num. distr. [duöde-
cim] je jirolf.
Duö-de-nönäginta, adj. num. card. adjt«
uutachtjig.
DuÖ-de-OCtÖginta, adj. num. card. adjt«
untftebjig.
Duö-de-quadrägesimus, adj. num. ord.
tcr atbtuuttrcitiigftc.
Duö-de-quadräginta, adj. num. card.
ifg
Duö-de-quinquägesImuB, adj. num.
ord. tcr acr-tuntDicrjigfte.
Duö-de-quinquäginta, adj. num. card.
adjtuntoierjig.
Duö-de-sexägesimus, adj. num. ord.
tcr acbtuntfiinfjigftc.
Duö-de-tricesimus, adj. num. ord. tcr
ac^ tuntjivanjigftc.
Duö-de-trlcies, adv. num. card.
ach,tunt=jroanjigmal.
Duö-de-trlginta, adj. num. card. acb>
untjrojiijig.
Duö-de-vlceni, ae, a, adj. num. distr.
je adjtjcbn.
Duö-de-vioesiraus, adj. num. ord. ter
achtjehiite.
Duö-de-viginti, adj. num. card. adjt*
jebn.
Duö-et-vieesimäni, orum, m. pl. tie
Soltatcn ter 22ften ilcgion.
zurück zum
Buch Lateinisch-Deutsches und Deutsch-Lateinisches Schul-Wörterbuch - Lateinisch-Deutscher Theil"
Lateinisch-Deutsches und Deutsch-Lateinisches Schul-Wörterbuch
Lateinisch-Deutscher Theil
- Titel
- Lateinisch-Deutsches und Deutsch-Lateinisches Schul-Wörterbuch
- Untertitel
- Lateinisch-Deutscher Theil
- Autor
- C.F. Ingerslev
- Verlag
- Friedrich Vieweg und Sohn
- Ort
- Braunschweig
- Datum
- 1891
- Sprache
- deutsch
- Lizenz
- PD
- Abmessungen
- 12.4 x 21.05 cm
- Seiten
- 832
- Schlagwörter
- Vokabular, Lexikon, Wörter, Alphabet
- Kategorien
- Lehrbücher
- Lexika